Konichiwa Japan!

Na 48 uur op de boot van Shanghai naar Osaka zijn we in Japan aangekomen. Het was een prettige aankomst om 9:00 uur `s ochtends met een blauwe lucht en een zacht winterzonnetje. Het was ook aangenaam wat betreft de temperatuur.
We hadden op de boot kennis gemaakt met wat japanners die de landing nog gladder lieten verlopen door ons mee te nemen met de bus naar de metro, van de metro naar de trein, en pas daar waren we alleen en moesten we het weer verder zelf doen.

De boottocht zelf was iets minder gladjes verlopen; De eerste paar uur waren we nog op rustig vaarwater dicht bij de chinese kust, maar vanaf een uur of vier werden de golven steeds hoger. Jeroen werd een beetje zeeziek en moest om 20:00 uur naar bed om zich iets beter te voelen. De volgende dag was het eigenlijk alleen maar erger. De golven kwamen nu tot aan het tweede dek. We werden om 6:00 uur chinese tijd (7:00 uur japanse tijd) gewekt voor het ontbijt dat tot 9:00 uur geserveerd werd. Dat terwijl we de rest van de dag alleen maar kunnen hangen op de boot. Ik had het niet erg gevonden om een uurtje later gewekt te worden. Onze tweede ervaring met de Japanse strakke tijdschema`s en stiptheid waar we nog wel wat aan moeten wennen. Onze eerste ervaring was vanuit China waar we via internet een hostel gingen boeken: We stuurden een e-mail op 31 januari dat we een kamer voor 1 mei wilden boeken. We kregen 1 februari een mailtje terug dat ze pas vanaf 1 februari boekingen accepteren voor de maand mei. We stuurden meteen een mailtje terug aangezien het al 1 februari was. Een dag later kregen we een mailtje terug dat alle kamers met een dubbelbed al volgeboekt waren (!?) voor de maand mei en dat er alleen nog kamers over waren met een stapelbed. Grapjassen!

Jeroen lag op de boot niet bij mij op de kamer dus de volgende dag ben ik naar de onbijtzaal gelopen in de hoop hem daar te treffen. Ik had al wel een beetje het vermoeden dat hij vandaag niet bij het ontbijt zou verschijnen, aangezien hij zich gisteren zich al niet zolekker voelde en vandaag de zee alleen maar ruiger was geworden. Ook ik had er nu wat last van. Ik moest naar de ontbijtzaal rennen, daar een bord met eten pakken en vervolgens bij het raam van een zweet- en misselijkheidsaanval herstellen door naar de horizon te kijken. Gelukkig na 10 minuten voelde ik me weer goed en kon ik eten en na het eten was het een stuk beter.

Een japanse man, waar we al eerder contact mee hadden gehad, wilde weten of we zin hadden om `s avonds mee te doen met een buffet. We moesten er nu al voor inschrijven. Hij beloofde mij dat we rond 15:00 uur in rustiger vaarwater zouden zitten en je dan weer trek zou hebben in eten. Ik besloot dus maar zonder overleg ons in te schrijven. Ik vertelde de dame achter de infobalie dat Jeroen niet lekker was en vervolgens kwam ze met een pilletje. De rest van de reis is daarna vlekkeloos verlopen en zelfs Jeroen kon uit bed komen en lunchen. Ook het diner was erg geslaagd. We zaten met 8 japanners aan een ronde tafel 18 verschillende chinese gerechten op de smikkelen. Goede afsluiting van China en een goed begin van Japan!
We zijn van Osaka direkt naar Sendai gereden met een super snelle "kogel"-trein die ons al half Japan door reed in een dag. De volgende dag zijn we met de trein verder gegaan naar Tomakomai, een stad op Hokkaido, het meest noordelijke eiland van Japan. Het is hier winters koud met temperaturen rond het vriespunt, maar het komt minder koud over dan in Shanghai. We zijn hier zo naar toe gehaast omdat we graag het winterfestival in Sapporo willen meemaken. Een feest dat een week duurt met muziek, ijsbeelden, eettentjes en heel veel andere activiteiten. Daarna gaan we op dit eiland een week skieen!!

Onze eerste indruk van Japan is goed, maar het is duidelijk een heel ander land dan China, ondanks dat er duizenden jaren geleden veel chinezen hier naar toe zijn gekomen en veel van de chinese gebruiken en kunst uit China hebben meegenomen. Het is altijd weer wennen aan de nieuwe taal, de andere gewoonten en gebruiken en het andere ritme dat ze hier hebben. De hostels en hotels moeten hier van te voren worden geboekt, anders is het of vol of ze willen je niet hebben. Het is hier spik en span op straat, de mensen zien er goed verzorgd uit. De mannen lopen allemaal in een zwart pak met schoongepoetste schoenen en een zwarte lange regenjas. Ook de vrouwen zien er hier verzorgd uit met allemaal dikke make-up en hoge hakken (ook in de sneeuw). De rijstijl is keurig: Je hebt weer voorrang bij zebrapaden en ze stoppen weer bij rood. Ook het afslaan van het verkeer is zoals in Nederland waar je wacht tot het rechtdoorrijdend verkeer doorgereden is. Hier wordt er niet gerocheld, gespuugd en gerookt in openbare ruimten. Voor de mensen die bang zijn voor bacterien is het hier ideaal om op vakantie te gaan: mensen die verkouden zijn lopen met een wit lapje voor hun neus en mond, de WC's zijn heel schoon en overal zijn er alcoholdoekjes om de bril schoon te maken. De WC's zijn wel wat vreemd want de bril wordt verwarmd en er zijn verschillende knopjes om allerlei waterstralen te laten spuiten zowel voor als achter! Meestal hoef je ook nergens aan te zitten en gaat alles met infrarood. Onze eerste hostel was ook een bijzondere ervaring. Het was een sfeervol huis met houten schuifpuien en rijstpapieren wanden, precies zoals je in japanse films altijd ziet. Je moest bij binnenkomst je schoenen uit doen. Er waren buitenlippers, vervolgens ging je over op binnenslippers die op een verhoging stonden. De rest van het huis was op dezelfde hoogte en als je dan je kamer binnen ging deed je de slippers weer uit. Ook in het toilet waren weer andere slippers. Dan ging je dus van de binnenslippers over op de wc-slippers (zucht). Het toilet daar had een kraantje boven de stortbak zodat je na het doortrekken je handen kon wassen en dat het water tevens weer gebruikt werd om de stortbak te vullen. Wat handig he?

De mensen die we tot nu toe hebben ontmoet hebben allemaal een obsessief compulsieve persoonlijkheidstoornis. (Voor de mensen die niet medisch geschoold zijn: een obsessie met netheid, regels en hygiene). Ik deed in het hostel mijn slippers scheef uit, omdat ik twee zware tasen droeg.En direkt werden ze weer netjes rechtgezet! Ik krijg het hier nog best zwaar met die netheid en regels. Als je door een rood stoplicht loopt (terwijl er in geen velden of wegen een auto is te zien) dan wordt er ontzet naar je gekeken...
Onze eerst indruk is ook dat ze hier veel minder van het leven genieten. Hier kijken ze weer strak en vol met zorgen. De rimpels hangen hier ook weer naar beneden, en de lippen zijn een strak lijntje met hoekjes die hangen. De lachrimpels van de chinezen zijn ingeruild voor droevige gezichtjes. De mensen praten ook niet meer onderling en er heerst stilte in de treinen en metro's. Je mag ook niet bellen in de trein of openbare ruimten. Daar zijn aparte ruimten voor gecreeerd.
Japan heeft veel geschreven en ongeschreven regels die de japanners minder van het leven laten genieten dan de chinezen. Het zijn onze eerste indrukken dus gaande weg kan het nog allemaal veranderen!

Sayonara!

PS: De nieuwe foto's hadden jullie vast al gevonden?