Dippie

En ja wel hoor! We hebben (eigelijk hadden) een reisdippie. We waren even klaar met de rochelende, kwattende en met name rokende chinees. We hebben de laatste twee weken vermoeiende reisdagen van 10 uur achter de rug. Eerst 10 uur naar het zuiden gereden, toen 10 uur weer terug. En met name de terugreis was erg zwaar met veel gerochel en gerook. Je moet je voorstellen dat je 10 uur in een afgesloten bus zit, waar geen raampje open kan, gevuld met 98% mannen die allemaal (echt 100%!) roken. En de chinese sigaretten stinken nog erger dan de nederlandse. Zo'n busrit is dus behoorlijk heftig en na zo'n reis zijn we kapot. We wilden dus een rustige excursie in de omgeving van Kunming gaan maken. We besloten naar het 'stenen woud' te gaan. Een bijzonder gebied met vreemde rotsformaties ongeveer 120 km van Kunming. Er gaat een snelweg van Kunming naar het stenen woud dus we rekenden op 2 uur reizen. Dit werd ook beschreven in de Lonely Planet. We hadden wel al gelezen dat we moesten oppassen dat we niet in een toeristenbus terecht zouden komen, want die zou de hele middag langs tempels en jadewinkels gaan in plaats van rechtstreeks naar het stenen woud. Jammergenoeg werd er niet beschreven hoe je deze bussen dan moest vermijden. We dachten een kaartje te kunnen kopen op het busstation en dan in een normale bus terecht te komen. Helaas kon dat niet en werd ons geadviseerd om een kaartje in de bus te kopen. We gingen naar de bussen op het station en stapte in de enige bus die naar het stenen woud ging en je raad het al: het bleek toch een toeristenbus te zijn. We waren al om 9:00 uur s'ochtends op het station, zodat we rustig de tijd hadden om het park te bekijken, maar pas om 13:30, een paar tempels en winkels later, waren we in het stenen woud. We waren super gefrustreerd en al moe voordat we het park in waren. Bovendien moesten we om 17:00 uur weer terug zijn om de laatste bus te halen. Niks rustig door het park lopen. En zelfs op de terugweg moesten we nog een winkel bezoeken, tot ergenis van medepassagiers die uit frustratie maar een taxi namen. Gelukkig ging de bus wel na 10 minuten weer verder. We waren pas om 20:00 uur weer op het station waar we waren begonnen. Gelukkig hadden we al gegeten voordat we de bus in waren gegaan.
Maar geen rustdag voor ons: We hadden ook al weer een reisdag van 7 uur voor de volgende dag gepland en al kaartjes gekocht. Het kopen van het kaartje was niet helemaal vlekkeloos verlopen. Dit was de eerste keer dat we twijfels hadden of we wel de juiste kaartje hadden gekocht. We hebben het nog nagevraagd in ons hotel en daar waren ze er ook niet helemaal zeker van, maar dachten wel dat het goed was. We zijn dan ook de volgende dag de bus in gestapt. De hele weg bleven we wel een beetje onzeker. En achteraf niet voor niks. Op tweederde van de reis wilde de chauffeur ineens weten waar we naar toe wilden. We lieten hem ons kaartje zien en de folder die we hadden meegenomen van de rijstterassen waar we naar toe wilden. Tja, maar daar gaat de bus niet naar toe. We begrepen het eerst niet zo goed. Het enige dat we wel begrepen was dat de bus daar in ieder geval niet naar toe zou gaan. De chaufeur bleef telkens maar zeggen: "boe". "boe" is ontkennend of "niet" in het chinees. "Boe" is dus niet goed! Jeroen maakte een gebaar van moet ik er nu dan uit stappen, maar de chauffeur knikte nee. We gingen maar weer zitten, maar bleven wel zelf de weg volgen via de borden. De bus bleef toch lang in de goede richting rijden. Na 8 uur rijden werden we ineens op een kruizing afgezet. De chaufeur gebaarde dat we daar weer een bus moesten pakken naar Yuangyang, de plek waar we wilde zijn. Op het bord zagen we staan dat we er nog 14 km van verwijderd waren. Na 15 minuten konden we een bus aanhouden die naar Yuangyang zou gaan. Het moeilijke van China is dat vaak 2 dorpjes dicht bij elkaar dezelfde naam krijgen. Zo ook weer in dit geval. We kwamen dus in het verkeerde dorp en moesten alsnog een bus naar ons uiteindelijke doel nemen. Ook nu weer een reis van totaal 10 uur! Niet verwacht, en als je al een reisdip hebt zeker niet gewild. Gelukkig was de plek waar we naar toe gingen al deze moeite meer dan waard, waardoor de reisdip als sneeuw voor de zon is verdwenen. Yuanyang is bekend om de vele rijstterrassen die al honderden jaren oud zijn. Het is echt een bijzondere plek. Honderden terrassen lopen van onder naar boven op de heuvels. Als je op een uitkijkpuntje staat dan hebben de terrassen allemaal een andere kleur door de weerspiegeling van het zonlicht in het water. Het was echt weer een hoogtepunt van onze reis. Voor het mooiste effect moesten we wel de terrassen zien met zonsopkomst en zonsondergang. Dat betekende dus de volgende dag alweer om 5:30 opstaan om met zonsopgang te staan bikkelen. We hadden met een stel andere toeristen een auto gehuurd en ons naar de plekken te laten rijden. Zo veel rijstterrasssen in een oogopslag met zo veel mooie kleuren, dat hebben we nog nooit eerder gezien. In Indonesie hadden we al rijstterrassen gezien en die waren toen al zeer bijzonder, maar dit sloeg echt alles. Overal waar je keek waren ze. We weten nu waar rijst vandaan komt!
Hierna konden we er tenminste weer even tegen. En dat moest ook wel, want de terugreis naar Kunming duurde weer 8 lange uren...
En? Zijn jullie nog steeds jaloers op ons? Reizen is soms hard werken!