Erawan Waterval

We zijn vanuit Kanchanaburi naar Erawan National Park gereisd. Het was een trip met de bus van 2 uur en Eva heeft de hele rit weer lekker geslapen, dus ook deze reis was eenvoudig. We waren op zondag in het park aangekomen. Het leek wel een soort Disney World. Het park zat vol met Thaise toeristen die allemaal met hun picknickmand aan de waterkant zaten. Zodra Eva in zicht kwam moesten ze haar aanraken en met haar op de foto. Het was in eerste instantie wel wat overweldigend voor haar. We hadden voor 3 nachten een bungalow in het park. Onze bungalow zat op een prachtige plek aan een uitloper van de waterval zelf. Ook voor onze deur had de rivier wat verschillende niveaus waardoor het er schitterend uit zag. Het water was mooi helder en je zag de vissen er in zwemmen. Vanuit onze bungalow met grote glazen voorzijde hadden we een heel mooi uitzicht op de jungle en het water. Helaas was er ook een snelweg voor mieren direct uit de jungle ons huisje binnen. Tja, dan moet je maar niet in de jungle gaan zitten... Om 16:00 uur werd het in het park steeds stiller. We hebben de eerste dag een klein stukje van de 7 niveaus van de waterval gezien en hoe hoger we kwamen hoe rustiger het werd. De volgende dag was het zo rustig. We leken wel de enige. De dagjesmensen waren weg en ook de mensen naast ons in de bungalows waren vertrokken. We hadden de waterval zo goed als voor ons zelf. We zijn met Eva op ons arm en soms wandelend aan ons hand om hoog geklommen. Het pad naar de top van de waterval is 1,5 kilometer lang en is van redelijke kwaliteit. In het begin is het een wandelpad, daarna wordt het steeds meer een klimpad en bij het laatste niveau verdwijnt het pad voor een deel en moet je over stenen, takken en door water klimmen. 1,5 km lijkt een eitje, maar gezien de temperatuur is het toch best een hele klim. We waren allemaal oververhit toen we bij het hoogste niveau aan kwamen. Halverwege de terug naar beneden zijn we met ons voeten in het water gegaan. Er zitten in de rivier op alle niveaus vissen van verschillende grootte en die gaan, zodra je met je voeten in het water gaat, aan je voeten knabbelen. De eerste paar keer moest ik echt schreeuwen van de schrik. Omdat ik het heel eng vond wilde Eva niet meer in het water. Ook de dagen erna vond Eva het eng om met mama in het water te gaan. We hebben uiteindelijk wel echt gezwommen in het water. Ook Eva was een beetje over haar angst heen. Het is natuurlijk super idyllisch om op een heel mooi plekje onder aan een waterval te zwemmen. We hebben ook 2 hele leuke wandelingen gemaakt op paden door de jungle. Aan het eind van de dag waren we een schoen van Eva kwijt. We wisten niet goed waar we het hadden verloren, dus besloten we om een uur voor zonsondergang de natuurpaden nogmaals te lopen in de hoop haar schoentje weer terug te vinden. Jeroen zou het ene pad lopen en ik en Eva het andere pad. Het pad dat Eva en ik zouden lopen was een relatief makkelijke die uit kwam bij de restaurants. Ik zou daar op Jeroen blijven wachten. Het pad was ook echt niet moeilijk, maar zo vlak voor de duisternis werd ik wel overvallen door muggen. Ik heb in een halfuur lopen 10 muggenbulten opgelopen. Ondanks dat ik DEET had gebruikt. Ik was dus wel wat in paniek want alle muggen waren van die streepjes muggen die Denque dragen. Ook Jeroen had een bijzonder verhaal bij aankomst bij het restaurant. Hij was tijdens het lopen het pad kwijt geraakt en was verdwaald in de jungle. Omdat hij echt even niet wist waar hij was voelde hij ook een soort paniek zo tegen zonsondergang. Gelukkig vond hij toch het pad weer terug en waren we alle drie weer terecht. En het schoentje? Die was netjes door mensen die het hadden gevonden op een randje bij het hoofdpad neergezet…
Omdat Eva een attractie is wordt ze vaak opgepakt en meegenomen uit ons zicht. Zo ook in Erawan bij het restaurant. Voor we er erg in hadden was ze meegnomen het restaurant in en kwam ze naar buiten met 2 krasjes op haar pink. Toen ik vroeg wat er was gebeurd zei ze dat een kat binnen haar gebeten had. We wisten niet goed wat we hier nou mee aan moesten. Was ze echt gebeten door een kat? De volgende dag zijn we toch naar een dokter gegaan en die adviseerde ons om rabiës (hondsdolheid)-vaccinaties te gaan geven. Dat betekent dat ze de komende 7 weken 5 injecties moet halen in het ziekenhuis. We zijn direct terug naar Kanchanaburi gereden en hebben daar haar eerste vaccinatie gehaald. Zo een vreemd ziekenhuis is op zich al een hele ervaring. Jeroen bleef op het station met de spullen op ons wachten, want we zouden door reizen naar Sangklaburi. Op het station vroeg ik met mijn Thaise woordenboekje hoe ik naar het ziekenhuis moest komen. Al snel zat ik in een busje richting het ziekenhuis. Daar aangekomen bleek het een gebouw dat bijzonder onoverzichtelijk is, met overal Thaise borden die je wegwijs zouden moeten maken. Met mijn boekje in mijn hand ben ik naar het eerste de beste uniform gelopen. In mijn boekje stond de zin: ik ben gebeten door een hond. Voor de zekerheid liet ik Eva hand zien en maakte een poes geluid. Ik hoopte maar dat ze het begrepen. Ook stond er een zinnetje in: kan ik een dokter spreken. Ik moest een Thais formulier invullen en werd meegenomen naar de dokter. Die keek er naar en vond het inderdaad nodig dat ze gevaccineerd zou worden en we kregen ook meteen een recept voor antibiotica mee. We moesten met het recept naar de apotheek om de vaccinatie en antibiotica op te halen. Ik gaf het recept af en moest gaan zitten om te wachten tot we omgeroepen zouden worden. Gelukkig had ik een beetje opgelet wie er na mij ging zitten. Toen die mensen werden opgeroepen ben ik toch maar zelf naar de balie gegaan. Het bakje voor Eva stond al klaar en blijkbaar had ik het niet gehoord of begrepen. Want alles werd in het Thais omgeroepen. Met de medicijnen moest ik weer het prikpunt zien te vinden. Ook dat is me uiteindelijk gelukt. Zodra we de kamer in liepen moest Eva huilen. Het was maar van korte duur want als snel was ze weer vrolijk.
In de bus naar Kanchanaburi was een oudere dame die Eva heel leuk vond. Eva had van mevrouw 20 Bath (0,50 Euro) gekregen. Daar hebben we op het station een lekker ijsje voor de schrik van gekocht. Eva en ik waren net op tijd terug op het station voor de volgende bus naar Sangklaburi. Dus meteen op naar de volgende plek van onze reis.