Zomer in het zuidelijkse puntje

We zijn voor de Kobe-beef naar het beste restaurant van Kobe gegaan. Aldaar kregen we onze biefstuk eerst rauw gepresenteerd, zodat we konden keuren of het wel een goed stukje vlees was. Nou, het beviel ons wel. We hadden beiden een menu genomen met 130 gram vlees, omdat het toch wel wat aan de prijzige kant is, en we het eerst wilden proeven voordat we er veel geld aan spendeerden. We hadden een chefkok voor onszelf, die het vlees op een tepan (bakplaat) voor ons neus grilde. Japanse biefstuk is heel anders dan je in eertse instantie verwacht. Het is erg vet, met zelfs vet door het vlees heen. Het geeft een hele volle smaak aan het vlees. Zelfs Jeroen, die niet van vet houdt, vond het lekker. Het is wel zo dat je aan een stukje van 130 gram meer dan genoeg hebt en we waren dan ook blij dat we niet een groter stuk hadden besteld. Het is niet het meteen het allerlekkerste wat we ooit hebben gegeten, maar wel erg leuk dat we het hier in Kobe hebben geproefd.

Kobe zelf heeft niet zo veel bezienswaardigheden, maar is wel een leuke stad. Het is de eerste stad die voor ons een beetje leeft. Waarschijnlijk komt dat doordat in 1995 hier vanwege een hele grote aardbeving alles plat lag. Ze hebben in 1995 dus alles weer opnieuw moeten bouwen. Alle gebouwen zijn erg modern vergeleken met de meeste steden die we hier hebben bezocht. Er was een monument in de stad dat bestond uit resten ongerestaureerde haven/waterkant. We konden de barsten in het beton zien en dat gaf een aardige indruk van wat een kracht zo'n aardbeving moet hebben.

Vanuit Kobe zijn we naar Nara gegaan. Een stad die bekend staat om zijn (jawel) tempels en parken met redelijk tamme herten. De herten zouden boodschappers zijn van de goden. Nou kon je koekjes kopen om ze te voeren, wat hele horden schoolkinderen dus ook deden. Dat was bijna leuker dan de tempels zelf. De tamme herten waren dan niet zo tam meer en probeerden met geweld de koekjes te ontfrutselen, wat heel wat gegil teweeg bracht. We hebben ondertussen nog wel daar de 'grootste, zittende, bronzen buddha ter wereld' gezien en ook het 'grootste houten gebouw ter wereld'. Het houten gebouw/tempel was wel bijzonder, maar we hebben al zo veel grote buddha`s gezien dat we hiervan niet heel erg onder de indruk waren. In hetzelfde gebouw als de buddha was ook een houten paal waar een gat in was geboord ter grootte van een neusgat van de buddha. Als je daar doorheen kon kruipen dan, zou je in dit leven in nirvana komen. Ik heb me er dus ook maar door heen gewurmd. Baat het niet dan schaadt het niet! Bovendien was het een leuke foto...

Vauit Nara zijn we een rondje schiereiland gaan doen. We zijn naar Shirahama gereisd. Een dorp met een wit zandstrand, tropische palmen, en een bad aan de rand van de zee. We hadden ook nog enorm mazzel met het weer: twee dagen stralend blauwe lucht en een zomers temperatuurtje. We konden met een t-shirt en korte broek rondwandelen en fietsen. Erg zomers.

Wat erg grappig is van Japan is dat ze alles maken. Zo ook hier in Shirahama. Om zo'n mooi zandstrand te krijgen hebben ze zand geimporteerd uit Australie! We verdenken ze ook dat ze een blauw kleurstofje in de zee hebben gegooid want die was wel heel erg mooi blauw; net Hawaii... Jammergenoeg leek het ook wel een beetje op een spaanse badplaats met lelijke hoge flats aan de waterkant. We hebben ons hier goed kunnen vermaken, want er waren wat grappige bezienswaardigheden, zoals een 'rots met een gat erin' en een mooie ruige kust. Ook hier hadden ze er wel weer iets bijzonders van gemaakt: je kon met een lift door de rotsen naar beneden om dan onderaan de klif uit te komen. Het was iets te duur dus hebben we een stukje naar beneden geklauterd om ook leuk uitzicht te kunnen krijgen over de zee die tegen de rotsen aan beukte.

Van Shirahama zijn we nog meer zuidelijk gegaan. Naar het zuidelijkste puntje van het eiland Honsu: Kushimoto. Het is niet eens het meest zuidelijke puntje van Japan en toch is het dan een bezienswaardigheid. Ook hier hebben we ons goed kunnen vermaken met rond toeren met de fiets langs de kust. Hier was de kust nog mooier en waren er rond om groene heuvels met allerlei schakeringen groen. We kregen hier op het schiereiland Kii-hanto het gevoel dat het al zomer was. We hadden het s`nacht al behoorlijk warm. En last van muggen. gelukkig hebben de muggen hier geen ziektes en kan ik weer een beetje van mijn muggenfobie afkomen.

Oke om ons rondje af te maken zijn we nog twee dagen naar de andere kant van het schiereiland gegaan. Meer richting Tokyo, want daar moeten we binnen kort vandaan vliegen. Kii-katsuura is ook een kleindorpje met dicht bij de hoogste waterval van Japan. Het is 133 meter. Het was niet de meest indrukwekkende waterval die we ooit hebben gezien, maar het lag wel erg mooi in een groen dal met mooie tempels er om heen gebouwd. De tempels zijn hier ook gebouwd vanwege de waterval. Want in de waterval is een watergod en die moet worden geeerd door middel van een tempel! Shinto is een belangrijke geloof voor de japanners en hier bij worden goden geeerd die in natuurlijke voorwerpen leven zoals water, bergen, bomen etc. Dus vaak zijn er bij mooie beekjes of bossen tempels gebouwd.

We gaan nu richting Fuji. De grootste vulkanische berg in Japan. We zullen jullie daar meer over vertellen als we weer thuis zijn...