Japanse bijzonderheden

We zijn al weer 6 weken in Japan en zijn inmiddels zo'n beetje halverwege het land. We merken dat we zuidelijker komen: de temperatuur is hoger en er ligt steeds minder sneeuw. Ook wel weer lekker om de lente tegemoet te gaan na alle kou in het noorden.

Het reizen hier is over het algemeen makkelijk en vergelijkbaar met het westen. De treinen vertrekken stipt op tijd en zijn schoon, snel en comfortabel. We hebben tot vandaag eigenlijk geen enkel probleem gehad met het vervoer, behalve misschien dat het niet zo frequent gaat als wij het zouden willen. Vandaag is het daardoor dus anders gegaan dan we gepland hadden. We wilden een trein naar een dorp verderop nemen om wat traditionele huizen te bekijken. Slechts 16 minuutjes met de trein vanaf Aizu-Wakamatsu, waar we nu verblijven. We waren zoals gewoonlijk vroeg op het station en stapten in de juiste trein. Eenmaal in de trein werd er wat in het japans omgeroepen. Op zo'n moment is het toch handig als je de taal spreekt, want blijkbaar (achteraf gezien) werd er omgeroepen dat onze trein vanaf een ander perron zou vertrekken... Eigenlijk direkt na vertrek kregen we door dat we niet in de goede trein zatenen zijn we de eerstvolgende halte uitgestapt. De trein terug zou helaas pas een uur later komen. Gelukkig was er een kaart van de omgeving en daarop zagen we dat er een stationnetje op 30 minuten loopafstand was, vanwaar ook een trein naar ons doel zou vertrekken (dachten we). Het regende en we liepen langs de weg, maar dat kon ons niet deren. We waren al lang blij dat we niet een uur hoefden te wachten. Na een half uur kwamen we inderdaad bij het station. Helaas! De trein stopte hier maar twee keer per dag: een keer 's ochtends en een keer 's avonds. We moesten dus weer terug lopen naar onze eerste station... Nogmaals een half uur lopen langs diezelfde weg, in de regen. Bij aankomst op het station hadden we de trein op 5 minuten gemist en moesten we nu 2 uur wachten op de volgende trein terug! Ach, het was nog vroeg op de dag, we hadden nog alle tijd. Om 13:00 waren we weer uiteindelijk weer terug in Aizu-Wakamatsu waar we 's ochtends begonnen waren en konden we binnen 7 minuten in de juiste trein stappen...En de traditionele huizen? Nou, die vielen dus nogal tegen...

Tot nu toe is Japan anders dan we hadden verwacht. Het lijkt bijna geen Azie te zijn, maar meer een westers land. In heel veel dingen lijkt het ontzettend op Duitsland bijvoorbeeld. Ik moet toegeven dat mijn (Ellie) verwachtingen ook wat irreel zijn en ingegeven door een jeugdfilm: "The karate kid". In die film zag je vooral pittoreske dorpjes met houten huizen, schuifpuien en berguitzichten. En er werden theeceremonieen gehouden en alle vrouwen liepen in kimono's. Ik snap dat hier in Japan de tijd ook niet heeft stil gestaan, maar tot nu toe zijn de dorpen en steden vrij levensloos, grijs en is er weinig traditioneels over. Resultaat van de aardbevingen die hier regelmatig het land teisteren (1000x per jaar!). Gelukkig schijnt er nog genoeg moois overeind te staan en hebben we nog genoeg tijd om de traditionele architectuur te ondekken. In ieder geval hopen we het in Kyoto nog te vinden.

Wel hebben de japanners hele bijzondere (culturele) gewoontes. Zoals bijvoorbeeld het buigen. Ze buigen de hele dag door uit respect voor de ander. Als je in een winkel iets koopt dan bedanken ze je en buigen diep naar voren. Ook de treinconducteur buigt als hij de wagon binnenstapt en verlaat, evenals de verkoopster in de trein. Ook al kijkt niemand toch buigen ze. Soms is het heel grappig om te zien, want als de een buigt, buigt de ander dieper en vervolgens buigt de eerste nog dieper. Zo kunnen ze best een minuutje naar elkaar buigen...
Ook de badcultuur vinden we bijzonder: In elk hotel, jeugdherberg of pension is een gemeenschappelijk bad. Het bad is meestal ongeveer 3 bij 4 meter en heeft een temperatuur die eigenlijk veel te heet is voor onze tere huidjes. De bedoeling is dat je je eerst goed wast en de zeep afspoelt alvorens je het bad instapt. Dan stap je in het bad en zit je een beetje te ontspannen met de medegasten. Een soort sauna-achtig idee. Vaak komt het water uit ondergrondse, hete bronnen en zou een heilzame werking hebben.
Ook interresant: De vending-machines. Letterlijk op iedere straathoek staan machines die van alles verkopen: koffie in blik (koud en warm), frisdrank, toegangskaartjes, sigaretten, 'vieze'-DVDtjes, etenswaar zoals koekjes, maar ook zelfs patat, hamburgers en ijs.
Het is niet alleen bijzonder dat je er alles kan kopen wat je maar zou willen, maar ook dat de machines heel blijven. Iedereen stopt er geld in, maar niet een is er kapot gemaakt. Ze kennen hier bijna geen vandalisme en criminaliteit. En dat puzzelt ons; hoe is het mogelijk dat er bijna geen criminaliteit is. Overal waar we komen staan fietsen zonder slot op straat, auto's met de sleutel in het slot zo om mee te nemen. Er bestaan kantoortjes met 'gevonden voorwerpen' en het is echt nuttig om daar langs te gaan als je wat bent kwijtgeraakt, zelfs je portomonee. Dat is toch vrij bijzonder voor ons Amsterdammers om mee te maken... We lazen een artikel waarin stond dat er een tractor was gestolen van een boederij om mee te joy-riden. De eigenaar had de sleutel er gewoon in laten zitten, wat hier dus normaal is. De daders bleken toeristen uit Australie!

Kortom: weer genoeg leuke 'rare' dingen om ons over te verbazen...